Νίκος Παπάζογλου, η μουσική μέσα μας

[vc_row][vc_column][gem_image style=”4″ position=”centered” src=”6125″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Ο ερμηνευτής, ο μουσικός, ο παραγωγός, μα πάνω από όλα μια ιδιαίτερη φιγούρα που όμοια της δεν υπήρξε πριν ή μετά. Σήμα κατατεθέν το κόκκινο φουλάρι, παρατσούκλι ο «Ινδιάνος», ένα χαμόγελο, ένας λύγμος, ο αναστεναγμός που έκανε το πλήθος να γίνεται ένα μαζί του επί σκηνής.

Ο Νίκος Παπάζογλου που συμπλήρωσε δέκα χρόνια από τη στιγμή της φυσικής αποχώρησης, χωρίς ποτέ να νιώσουμε μακριά του, όλοι εμείς που ευθυμήσαμε, δακρύσαμε και μοιραστήκαμε τη μουσική του. Οι περισσότεροι γνωρίζουν πως τα πρώτα του βήματα στη μουσική ξεκίνησαν τη δεκαετία του ’60, όταν ήταν 19 χρονών και αντικατέστησε τον Πασχάλη στους Olympians, όταν ο τελευταίος υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία.

Σαλονικιός μέχρι το μεδούλι, απαλλαγμένος από τον επαρχιωτισμό και τον συνεπακόλουθο μικροαστισμό, έγινε προνομιακός συνεργάτης των μεγάλων μορφών της μουσικής σκηνής, Χατζηδάκη, Ρασούλη, Σαββόπουλου και Ξυδάκη. Εισήγαγε μία πρωτόλεια progressive παρουσία ως προσωπική αισθητική, δίνοντας παράλληλα απλόχερη βοήθεια σε νέους καλλιτέχνες από το περίφημο στούντιο “Αγροτικόν”, όπου δημιουργήθηκε για αυτούς μια ομπρέλα έντιμης ανταπόκρισης αλλά και ενθάρρυνσης, μακριά από τις κακοτοπίες των μεγάλων δισκογραφικών. Σωκράτης Μάλαμας, Μελίνα Κανά και Ορφέας Περίδης είναι πρόσωπα που άρχισαν να «ανθίζουν» υπό της φροντίδας του Νικόλα.

Ο δίσκος που τον συνέδεσε με τη μουσική αιωνιότητα ήταν «Η εκδίκηση της γυφτιάς». Ήταν ο πρώτος επίσημος δίσκος, ο δίσκος που τον έβαλε για τα καλά στη μουσική σκηνή.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][gem_image style=”4″ position=”centered” src=”6124″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Τα τραγούδια του δίσκου :

01. ΒΡΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟ – Διονύσης Σαββόπουλος
02. ΚΥΡ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑ ΤΩΝ ΔΙΣΚΩΝ – Νίκος Παπάζογλου (μουσική: Νίκος Παπάζογλου)
03. ΤΡΕΛΗ ΚΙ ΑΔΕΣΠΟΤΗ – Νίκος Παπάζογλου
04. ΣΑΝ ΤΟ ΔΑΣΑΚΙ – Σοφία Διαμάντη
05. ΣΤΗΝ ΠΟΛΥ – Νίκος Παπάζογλου
06. ΜΗ Μ’ ΑΠΟΚΑΛΕΙΣ ΤΕΜΠΕΛΗ – Νίκος Παπάζογλου
07. ΧΑΒΑΛΕΔΙΑΡΙΚΟ – Δημήτρης Κοντογιάννης, Σοφία Διαμάντη, Νίκος Παπάζογλου
08. ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙΣ – Σοφία Διαμάντη, Νίκος Παπάζογλου
09. ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑ – Νίκος Παπάζογλου (Μουσική : Νίκος Παπάζογλου – στίχοι:Τάκης Σιμωτάς)
10. ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ – Νίκος Παπάζογλου, Δημήτρης Κοντογιάννης
11. ΑΠΟ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΥΠΑΡΧΩ – Νίκος Παπάζογλου
12. ΤΟ ΤΡΟΧΑΙΟ – Νίκος Παπάζογλου
13. ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΗ ΣΟΥ – Διονύσης Σαββόπουλος[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Ο Νίκος Ξυδάκης δήλωνε στην Καθημερινή λίγα χρόνια μετά:

“Θυμάμαι ότι τα τραγούδια αυτά έγιναν μέσα σε λίγες μέρες  μαζί με τον Μανώλη Ρασούλη, σε μια εποχή άκρως πολιτικοποιημένη και υπό το δέος των τραγουδιών του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη…κι ενός ανάλογου μουσικού κλίματος που κυριαρχούσε τότε. Και ίσως να ήταν μια διακριτική απάντηση σ’ αυτήν την εποχή. Θυμάμαι τη νύχτα που ταξιδεύαμε με το τρένο για τη Θεσσαλονίκη, όπου θα ηχογραφούσαμε το δίσκο σ’ ένα μικρό στούντιο του Νίκου Παπάζογλου. Πόσο απίθανο μου φαινόταν ότι αυτά τα τσιφτετέλια, οι ρούμπες θα κυκλοφορούσαν δημοσίως! Το πρώτο τραγούδι ήταν η τρελή κι αδέσποτη που μπορεί κανείς να πει ότι ήταν και το εμβληματικό τραγούδι αυτού του δίσκου. Κατά κάποιο τρόπο είχα εκπλήξει τον ίδιο μου τον εαυτό διότι μέχρι τότε, η μουσική που έγραφα ήταν ενός άλλου ύφους. Ανακάλυπτα συγχρόνως και τη σχέση μου με τη λαϊκή μουσική”

Ενώ ο Διονύσης Σαββόπουλος σημειώνει σε σχετικό σημείωμα στην έκδοση του δίσκου:

”….Μισώ το τραγούδι της κουλτούρας. Γίνεται συνεχώς και πιο άχαρο, περιγράφει τις πραγματικότητες και καθόλου δεν τις εκφράζει. Το ελαφρολαϊκό πάλι ποτέ μου δεν το χώνεψα…. Ο Χιώτης το κατάφερε καλούτσικα. Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε στα “γαλλικά” με λίγο μπουζούκι. Η πλέμπα αντέδρασε αμέσως με ένα λιγδερό είδος που αργότερα ονομάστηκε από τους υπερασπιστές της καθαρότητας της φυλής Ινδοπρεπές, τουρκογύφτικο ή γυφτιά…. Μα δεν είναι η πρώτη φορά που όταν οι άνθρωποι εδώ αγανακτούν, μουτζώνουν την Ευρώπη και λένε “καλύτεροι οι Τούρκοι.” Το έχουμε αυτό και στον Μακρυγιάννη και στον Παπαδιαμάντη, το έχουμε και στον Καζαντζίδη, τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών…. Γύρισα πίσω. Ο Μανώλης (σ.σ. Ρασούλης) και ο Νίκος (σ.σ. Ξυδάκης) κοιμόντουσαν. Πρώτη φορά βλέπω παιδιά με ανησυχίες και ιδεολογίες και απ’ όλα, να διαλέγουν όχι το κουλτουριάρικο αλλά το ντιπ λαϊκό. …Καλημερούδια. Πώς σας φαίνεται για τίτλος η εκδίκηση της γυφτιάς; ” Ήταν αγουροξυπνημένοι και το δέχτηκαν….”

Πέραν της “ Εκδίκησης της γυφτιάς”, το “Χαράτσι” (1984) ήταν ο έτερος εμβληματικός του δίσκος, αυτός που πάντρεψε το ροκ, το τσέλο, την ηλεκτρική κιθάρα αλλά και το μπαγλαμαδάκι. Δίνοντας μαθήματα στους μουσικούς ότι όλα μπορούν να γίνουν στη μουσική και εκτός εσκαμμένων. Περιέχει τον διαχρονικό ύμνο «Αύγουστος», ένα τραγούδι μοναδικής μουσικής αισθητικής παρέα με το συναίσθημα, κυρίως το ανεκπλήρωτο, στο απόγειο.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text][gem_youtube style=”5″ video_id=”y7SRB-jNmnI”][/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]θυμόμουν απ’ έξω. Το μισό είναι για την κόρη μου και το μισό γι’ αυτήν την κοπέλα”. Eπρόκειτο για μια καλλονή που κυριολεκτικά τον μάγεψε, την ερωτεύθηκε σφόδρα αλλά οι τύψεις για τη γυναίκα του Βαρβάρα και τη νεογέννητη (τότε) κόρη τους, δεν τον άφησαν να προχωρήσει το νεότευκτο ειδύλλιο. Για αυτό το «τραγούδι ήταν λυπητερό»

Κλείνοντας, δεν γίνεται να μην κάνουμε αναφορά στη μεγάλη φιλία του με τον Μανώλη Ρασούλη. Ο έτερος καπαδόκης, ο διόσκουρος, αυτός που στις δύσκολες στιγμές του Παπάζογλου αλλά και στις μεγάλες του δημιουργίες  ήταν αυτός που έβαζε φαρδιά-πλατιά τη δική του υπογραφή. Ήταν δύο καλλιτέχνες που η χημεία τους φαινόταν στο αποτέλεσμα, στα ακούσματα φαινόταν η επιρροή που είχε ο Ρασούλης στον Παπάζογλου. Ο Παπάζογλου ήθελε σίγουρα κάποιον να το συμπληρώνει και αυτός σίγουρα ήταν ο Ρασούλης.

Ο Νίκος Παπάζογλου ζει στα παγκάκια που γράφονται οι μεγάλες ιστορίες έρωτα, στις στάσεις που περιμένουμε το άγνωστο δρομολόγιο του one way ticket, στο γλέντι της ζωής, στη χροια της γλυκιάς προσμονής, στο καψιμί που αναστατώνεται από τις φωνές της νιότης. Ωδή στο αληθινό, το όμορφο, είναι το βαλκανιζατέρ που ποτέ δεν τελειώνει. Γιατί έτσι θα έπρεπε να είναι η ζωή..απλότητα, ευαισθησία και εν γένει λυρισμός.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

Δισκογραφία

• Η Εκδίκηση της γυφτιάς – 1978.

• Το δήθεν – 1979.

• Χαράτσι – 1984.

• Μέσων νεφών – 1986.

• Σύνεργα – 1990.

• Επιτόπιος ηχογράφησης στο θέατρο του Λυκαβηττού – 1991.

• Όταν κινδυνεύεις παίξε την πουρούδα – 1995.

• Μάγισσα Σελήνη – 2005.

• Ανθολογία – 2008.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]