Ως εργαζόμενοι και φορολογούμενοι πολίτες, δουλεύουμε για το κράτος σχεδόν τις μισές ημέρες του χρόνου. Σύμφωνα με το ΚΕΦίΜ – Μάρκος Δραγούμης, το 2021, από τις 365 ημέρες του χρόνου, τις 179 εργαστήκαμε ώστε να πληρωθούν οι φόροι και οι εισφορές μας!
Η Ελλάδα βρίσκεται στην 8η χειρότερη θέση σε ό,τι αφορά το πόσους φόρους πληρώνουμε, χωρίς να υπάρχει ανταποδοτικότητα μέσω προσφερόμενων κρατικών υπηρεσιών. Άλλη μία σημαντική διαπίστωση που προκύπτει είναι πως το ποσό που πληρώνουν κάθε χρόνο οι Ελληνες για φόρους και ασφαλιστικές εισφορές είναι διπλάσιο σε σύγκριση με αυτό που πληρώνουν για την κάλυψη των βασικών τους αναγκών.
Ειδικής μνείας αξίζει η διαπίστωση που αφορά στην αύξηση των ημερών που δουλεύουμε για το κράτος και η οποία ήταν αλματώδης την περίοδο της 10ετούς κρίσης. Μέχρι την έναρξή της, το 2010, δουλεύαμε 137-147 ημέρες τον χρόνο, ενώ στη συνέχεια φτάσαμε έως και τις 186 ημέρες το 2018!
Απόρροια των παραπάνω είναι και ο χαμηλός βαθμός εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση σε σχέση με τον μέσο όρο για το 2020 (11 ποσοστιαίες μονάδες κάτω από τον μέσο όρο) ανάμεσα στις 23 Ευρωπαϊκές χώρες, για τις οποίες υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία και για τους δύο δείκτες.
Τέλος, η χώρα μας καταγράφει χαμηλότερο βαθμό αποτελεσματικότητας της κοινωνικής πολιτικής, σε σχέση με τον μέσο όρο για το 2019, όντας 24η ανάμεσα στις 26 Ευρωπαϊκές χώρες για τις οποίες υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία.
Αφήνοντας στην άκρη κομματικά τσιτάτα και εποικοινωνιακά τρικ για δήθεν καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου και περί κλεισίματος της οικονομικής ψαλίδας υπέρ των ασθενέστερων και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων, η αλήθεια είναι πως ο δείκτης οικονομικής και κοινωνικής ανισότητας διευρύνεται. Η επίδραση της εποχής του κορωνοϊού απεικονίζεται ήδη σε στατιστικές μελέτες και μοντέλα προσομοίωσης με μελανά χρώματα. Είτε θα είσαι άνεργος και χαμηλά αμειβόμενος, ή αν έχεις μία μόνιμη θέση εργασίας (σχετικά ή αρκετά) καλά αμειβόμενη, μεγαλο μέρος των απολαβών της θα κατευθύνεται απευθείας στην τσέπη του αδηφάγου και αναποτελεσματικού κράτους.
