Τελευταίος στο χωριό…πρώτος στην πόλη

Η ιστορία του έλληνα ρούκι των Μιλγουόκι Μπακς, Γιώργου Καλαϊτζάκη, είναι εξόχως διδακτική για τον τρόπο διαχείρισης ενός ταλαντούχου αθλητή. Και το μέτρο σύγκρισης είναι ανάμεσα σε ένα τοπ κλαμπ της Ευρώπης όπως είναι ο Παναθηναϊκός και στον οργανισμό του ΝΒΑ.

Ήταν το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα U18 και το ημερολόγιο βρισκόταν στο 2017. Ο 18χρονος τότε Καλαϊτζάκης πραγματοποιεί εκπληκτικές εμφανίσεις με το εθνικό συγκρότημα και ο Τσάβι Πασκουάλ αμέσως εξετάζει σοβαρά την περίπτωση προώθησής του στην ανδρική ομάδα. Πράγματι, στα φιλικά τουρνουά αλλά και στα πρώτα επίσημα παιχνίδια, ο μικρός εντυπωσιάζει. Δίμετρος γκαρντ, με μακριά χέρια, αντίληψη και αγωνιστικό θράσος. Ο Πασκουάλ φεύγει, μάλιστα πλείστοι «προπονητές της εξέδρας» πρόλαβαν να τον αποκαλέσουν «μυρωδιά». Ο μικρός σιγά-σιγά χάνει την αρχική του ώθηση και τη σεζόν 2019-2020 βρίσκεται σε μία …ληθουανική ομάδα με το απίθανο όνομα Λιετκαμπέλις και εν πάσει περιπτώσει επιστρέφει στον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του κορωνοϊού. Ξεκινάει την χρονιά με όρεξη αλλά μετά την έλευση Κάτας, καταλήγει να μην περιλαμβάνεται ούτε στις αποστολές του ελληνικού πρωταθλήματος! Αρχίζει μάλιστα να διαδίδεται η φήμη ότι ο 23χρονος πλέον Καλαϊτζάκης έχει αποκτήσει χαρακτήρα ντίβας, ανάλογο τουπέ και το potential του έχει φθαρεί σε μεγάλο βαθμό, κοινώς έχει «ταβανιάσει».

Και ξαφνικά, μέσα το καλοκαίρι,  βόμβα μεγατόνων αποτελεί η επιλογή του από τους Μπακς στην τελευταία θέση του ντραφτ (νούμερο 60). Πίσω από την φαινομενικά αδιάφορη θέση, υπάρχει ένα μεγάλο παρασκήνιο. Ο Γιώργος Πάνου, εκπρόσωπος του Καλαϊτζάκη (αλλά και του Γιάννη Αντετοκούμπο), πείθει τον GM των Μπακς να κάνει ανταλλαγή με τους Ιντιάνα Πέισερς για την τελευταία θέση, ώστε να δοθεί η ευκαιρία στον νεαρό έλληνα.

Ο Καλαϊτζάκης, ήδη έχει ενσωματωθεί στον βασικό 15μελή κορμό παικτών των Μπακς και θεωρείται ότι σε έναν χρόνο θα είναι σε θέση να πραγματοποιήσει το step up. Ήδη δηλαδή αποτελεί ένα NBA material! To scouting που προκύπτει αναφέρει ότι θα έχει δυναμώσει πολύ μυϊκά και θα εξελίξει περαιτέρω την τεχνική του (μακρινού κυρίως) σουτ.

Σε λίγους μήνες δηλαδή, οι αμερικάνοι έκαναν αυτό που ο Παναθηναϊκός δεν έκανε σχεδόν μια πενταετία: πίστεψαν στις αδιαμφισβήτητες ικανότητες του παίκτη και κάνουν πράξη το σύνθημά τους «trust the process” ,σε αντίθεση με την ελληνική ομάδα που ουσιαστικά τις αποδόμησε. Άραγε, ποιος αλήθεια πιστεύει ότι ο Γιάννης Αντετοκούμπο αν είχε μείνει στην Ελλάδα το 2013, θα είχε την ίδια εξέλιξη; Πόσα παιδιά με παραπλήσια χαρακτηριστικά δεν έχουν επίσης αδικηθεί;

Γιώργος Καλαϊτζάκης λοιπόν, το next best thing του ελληνικού μπάσκετ, αυτός που αντέστρεψε την λαϊκή παροιμία «καλύτερα πρώτος στο χωρίο παρά τελευταίος στην πόλη». Και ας μην έχει αξιωθεί ακόμη να φορέσει τη φανέλα της εθνικής..του χωριού του.