Φόντο το Μεσολλόγι, άλλοτε ασπρόμαυρο, κάποιες φόρες μελαγχολικά έγχρωμο, γιατί η λιμνοθάλασσα κρύβει καλά τα ένοχα μυστικά. Γιατί στη Σκοτεινή Θάλασσα μια μαύρη βάρκα από χρόνια περιμένει. Πολύς ο καιρός που η ιδιωτική τηλεόραση είχε προσφέρει κάτι αναλόγο σε δραματική σειρά μυστηρίου με έντονο το στοιχείο της ανατροπής, που οδηγεί σε ένα συνεχές θρίλερ που οι πρωταγωνιστές προσπαθούν να λυτρωθούν από τις ερινύες ή να δαμάσουν τις θρυμματισμένες σκιές που τους ακολουθούν σε κάθε τους βήμα.
Θέμις Μπαζάκα, Ταμίλα Κουλίεβα και -ως εκ θαύματος- το τηλεοπτικό σταρ σύστεμ θυμήθηκε τον Άρη Λεμπεσόπουλο σε ένα come back γεμάτο συγκίνηση και νοσταλγία. Μαζί τους ένα εξαιρετικό καστ, νέων και παλαιότερων, ηθοποιών με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Παπαγεωργίου, γιο της Φιλαρέτης Κομνηνού btw. Σκηνοθεσία υπογράφει ο βραβευμένος Γρηγόρης Καραντινάκης και το σενάριο ο Ζαχαρίας Μαυροειδής, ο Σπύρος Κρίμπαλης και ο Κωστής Σαμαράς.
Και μουσική, μαέστρο; Προφανώς κανείς δεν θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα την ιδιότυπη ατμόσφαιρα, τη μελαγχολία, το ερωτικό σε όλες τις εκφάνσεις από τον πολυαγαπημένο μας Παύλο Παυλίδη, που προσφέρει στο κοινό ένα τραγούδι βγαλμένο από τα πολύ βαθιά, τα ενδότερα, εκεί που το μαύρο μεταλλάσεται σε γκρι, γαλάζιο μέχρι να συναντήσει τις ακτίνες του ήλιου και εκεί να ζήσει.
Σε μια θάλασσα βουβή και σκοτεινή
μια μαύρη βάρκα από χρόνια περιμένει να πλησιάσω επιτέλους στην ακτή
και με μια λάμπα μες τη θύελλα αναμμένη να προχωρήσω μες τη νύχτα
ώσπου να φτάσω στης μνήμης το κενό που όλο βαθαίνει
και σαν παιδί, όπως παλιά, να βυθιστώ, να βυθιστώ και να σε φτάσω.
Πέρασαν χρόνια από τότε που ‘χα δει πάνω απ’ τη θάλασσα αυτή
όλα τα αστέρια και όσο λαμπύριζαν και πέφταν σαν βροχή και κάποια ακόνιζαν μαχαίρια στην ακτή,
φωτοβολίδες άστραφταν μες στην ματιά σου κι εγώ δεν ήξεραν αν έπρεπε να μείνω ή να πετάξω,
ή να πετάξω, μια για πάντα, μακρυά σου
Να το δείτε και να κολλήσετε γιατί είναι διαμάντι, σε ένα μέσο επικοινωνίας που συνήθως αλλοτριώνει και υποβαθμίζει την ποιότητα.