Η ντοπαμίνη του πλήθους της Πάτρας

Η υπόθεση της Πάτρας προφανώς και έχει πολλές «κατάμαυρες» λεπτομέρειες που ακόμα δεν έχουν αποκαλυφθεί. Ίσως και να μην αποκαλυφθούν ποτέ αφού ο χρόνος δεν γυρνά πίσω. Πέραν του σοκαριστικού αρχικού κατηγορητηρίου, «μαύρη σελίδα» ήταν η συγκέντρωση ενός αφιονισμένου πλήθους έξω από το σπίτι της κατηγορουμένης. Τα μεσαιωνικά πλάνα, εμπλουτισμένα με σέλφι και ζωντανές αναμεταδόσεις από το συγκεκριμένο σημείο, περιγράφει με τον πιο γλαφυρό τρόπο τον επηρεασμό της μάζας από τα τηλεοπτικά και ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης. Η απονομή δικαιοσύνης άγεται και φέρεται μεταξύ τηλεοπτικών στούντιο και live αρένας έξωθεν της οικίας, οι αυτόκλητοι δικαστές εναλάσσονται αστραπιαία ενώ  οι μάρτυρες με πλάτη στο φακό «αποκαλύπτουν» σε ρυθμό καταιγίδας.

Όμως, όταν υπάρξει ψυχική αποστασιοποίηση από τα γεγονότα, τα ερωτήματα είναι αμείλικτα και αναδεικνύουν τα τεράστια κενά στον ουσιαστικό κοινωνικό έλεγχο σε προφανείς περιπτώσεις απόκλισης. Πού ήταν οι κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες και δομές ώστε να ελέγξουν την προφανή χρόνια δυσλειτουργία της συγκεκριμένης οικογένειας; Τι έκαναν ως προς τη γνωστοποίηση της ανώμαλης κατάστασης οι (τώρα αλαλάζοντες) γείτονες, φίλοι και γνωστοί; Γιατί χρειάστηκε να θυσιαστούν 3 παιδικές ψυχές ώστε να αποκαλυφθεί η φρίκη;

Εν ευθέτω χρόνω όλα θα σκεπαστούν από τη λήθη. Οι μόνοι που θα αυτοανακηρυχθούν δικαιωμένοι θα είναι οι τηλεοπτικοί αστέρες (παρουσιααστές, ιατροί, δικηγόροι κ.ο.κ.). Μέχρι την επόμενη τραγωδία και τηλεδίκη. Γιατί έτσι έχει μάθει το φιλοθεάμον κοινό. Να άγεται, να φέρεται και ταυτόχρονα, να τρέφεται από τις σάρκες του.