Ο αστικός φιλελεύθερος μύθος της πόλης λέει, καθ’ υπερβολήν, ότι οι εκλογές του 2019 λιγότερο κερδήθηκαν από τον Σίμο Ρούσσο και περισσότερο χάθηκαν από τον τέως δήμαρχο Γιώργο Κουράση. Εμμέσως για αυτό κατηγορήθηκε ο Μάνος Κρανίδης, με την αιτιολογία ότι στον δεύτερο γύρο δεν υπήρξε «ιδιαίτερα» ένθερμος προς τον παλιό του αρχηγό.
Από τότε πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι. Ο Μάνος Κρανίδης, εδώ και δυόμιση χρόνια προσπαθεί να καταστεί ως ο κύριος αντιπολιτευτικός πόλος της διοίκησης, χωρίς μέχρι τώρα ορατά αποτελέσματα αφού οι άσπονδοι παλαιοί συνοδοιπόροι του, τον κατηγορούν μέχρι και για συμπόρευση με τον νυν δήμαρχο. Βέβαια, αν κάποιος καλόπιστος παρατηρητής εξετάσει τα ζητήματα που η παράταξη Κρανίδη έχει στηρίξει αποφάσεις της διοίκησης Ρούσσου (για παράδειγμα την υπερψήφιση του Σχέδιου Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας), θα διαπιστώσει ότι ουσιαστικά πρόκειται πράγματι για «στηρίξεις της κοινής λογικής», όπως έχει τονίσει πολλές φορές ο Μάνος Κρανίδης, αλλά παραπολιτική και παραφιλολογία καλά κρατάνε.
Από την άλλη, η Κρίστη Αγαπητού, κάνει τα πρώτα της βήματα ως διαδόχος του Γιώργου Κουράση στο τιμόνι της αρχηγίας, με διάθεση να παρουσίασει ένα πρόσωπο ανανέωσης, στο δρόμο προς τις κάλπες του 2023. Ο αυτόνομος πολιτικός βηματισμός της, δεν έχει επιτευχθεί ως τώρα, πράγμα φυσιολογικό αφού ο χρόνος που ηγείται είναι ελάχιστος, αν αναλογιστεί κανείς το «βαρύ όνομα» των προκατόχων της.
Κάπου εκεί γύρω εμφανίζεται ο αστάθμητος παράγοντας Χάρης Ρώμας, που έχοντας ανακοινώσει σε lifestyle εκπομπές ότι θα είναι υποψήφιος δήμαρχος Χαλανδρίου, έχει πυκνώσει τις επαφές του εντός ορίων. Χωρίς επιτυχία μέχρι στιγμής και με ισχυρή δόση παλαιοκομματισμού, αφού άλλο «Περίανδρος Πώποτας στο Κολοκοτρωνίτσι» και άλλο υποψήφιος δήμαρχος ενός ιδιαίτερου Δήμου όπως είναι το Χαλάνδρι. Μάλιστα οι άκομψες παρεμβάσεις του, όπως στο θέμα «Πεύκο Πολίτη» και στην θεομηνία ΕΛΠΙΔΑ, δημιούργησαν έντονη δυσφορία εντός της πόλης του Χαλανδρίου.
Σε πρώτη ανάγνωση του σκηνικού, όλα φαίνεται να δουλεύουν υπέρ του νυν δημάρχου Σίμου Ρούσσου, που προφανώς και τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση λόγω της νέας πολυδιάσπασης. Έχοντας δε το προνόμιο της διοίκησης και της εμπειρίας που απορρέει από αυτή, με τα σημερινά δεδομένα, οδεύει στο προεκλογικό μονοπάτι με συμπαγή βάση παρά τις αδυναμίες που δημιουργεί η πολύχρονη παραμονή στην εξουσία και η έλλειψη «φρέσκων» στελεχών εντός.
Φήμες λένε ότι Αγαπητού και Κρανίδης έχουν δίαυλο επικοινωνίας, όμως το κυρίαρχο ερώτημα παραμένει ποιας-α από τους δύο θα κάνει ένα βήμα πίσω, ώστε να επιτευχθεί (προ)εκλογική συμπόρευση. Φυσικά, με αυτά τα δεδομένα, ούτε λόγος να γίνεται από τα κεντρικά της Νέας Δημοκρατίας περί παροχής στήριξης σε κάποια από τις συγκεκριμένες υποψηφιότητες, για προφανείς λόγους. Οπότε ο αστικός φιλελεύθερος μύθος της πολιτικής διαίρεσης, για την ώρα, φαίνεται ότι θα διαιωνίζεται στον ορίζοντα.
[Συνεχίζεται]