Σαν σήμερα συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη αποφράδα μέρα της 14ης Σεπτεμβρίου 1922.
Τότε, που η Σμύρνη μας παραδίδονταν στις φλόγες και μαζί της καιγόταν κι’ η καρδιά του Ελληνισμού, όχι μόνο στη Μικρά Ασία, αλλά σε ολόκληρη την Οικουμένη.
Λοιπόν: Δεν ξεχνάμε. Ελπίζουμε. Μαθαίνουμε. Ενωνόμαστε.
Γιατί, δυστυχώς, ο Τούρκος συνεχίζει να είναι εδώ. Και δεν έχει σταματήσει να ορέγεται ακόμη και έναν αιώνα μετά. Η διχοτομημένη Κύπρος μας το θυμίζει καθημερινά.
Γιατί, ζούμε σε πολύ επικίνδυνες εποχές, όπου κάθε λάθος πληρώνεται ακριβά και ειδικά στα εθνικά θέματα, απαγορεύεται.
Γιατί η Σμύρνη δεν είναι παρελθόν αλλά οφείλει να γίνει για το Έθνος μας, ο οδηγός για το παρόν και το μέλλον.
Ποτέ ξανά δεν πρέπει να ακουστεί για τον Ελληνισμό, «μάνα η Σμύρνη καίγεται…».
Ποτέ ξανά δεν πρέπει να υπάρξει άλλος τέτοιος ξεριζωμός και χιλιάδες εγκλήματα κατά της Ρωμιοσύνης.
Στη πόλη μας, στο Χαλάνδρι, όλα αυτά έχουμε τη τιμή να μας τα θυμίζουν κάθε χρόνο, ο Σύλλογος Μικρασιατών «Ρίζες», ο οποίος αναπτύσσει τις ιδέες και τις αξίες, που έφεραν οι πρόσφυγες στη Πατρίδα μας. Και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό…
