Ζητείται Ανάστημα

Ο καιρός των μικρών αντρών, των λιγόψυχων, που αχόρταγοι καταπίνουν αδυσώπητα κάθε τι, που η ιστορία ομοίασε ιδεατό. Στον κόσμο που το συναίσθημα ορίζεται σε αρπαγή των 30 αργυρίων. Ο καιρός των μικρών γυναικών που κάθε αγώνας χειραφέτησης, ανεξαρτησίας και δικαιωμάτων, καλύπτονται από το τίτλο της κυρίας ως πόρνη πολυτελείας.

Ανθρωπάρια, που ορίζουν ποιες ζωές αξίζουν και τις καταπατούν αναίσχυντα, για ενίσχυση των άχρωμων και άγευστων κόσμων τους. Όνειρα, που τραβούν τη σκανδάλη σα σε πράξη αυτοκτονική, το δάχτυλο δικό σου, η εντολή δική τους. Ικανοποίηση φθηνών εγωισμών σε πράξη ανασυγκρότησης ως απόδειξη σωστής δουλειάς στα χειριστικά κίνητρα αηθών προσώπων. Το κενό ικανό να χωρέσει κάθε έγκλημα και δη το μεγαλύτερο όλων τη θανάτωση της αγάπης όπου το ανιδιοτελές το ανθρώπινο γίνεται δηλητήριο στα χέρια τοξικών.

Στου βούρκο της κανονικότητας που μας επιβλήθηκε ως ο κόσμος ο καλός, που τα τέρατα κρύφτηκαν πίσω από βέρες, θρησκείες και τίτλους αιρετών. Κίβδηλες έννοιες σκέπασαν τη χαρά, το θάρρος, και την εποχή που αγωνίστηκε για το συναίσθημα, το δικαίωμα, το σεβασμό, τον έρωτα, βάζοντας τίτλους τέλους σε ιστορίες μεμονωμένες, που θα φαντάζει πια αδύνατο οι άνθρωποι να αγαπηθούν με άλλον τρόπο πέραν των συμβολαιογραφικών. Και οι δειλοί θα κάνουν πάρτι εντιμότητας με μάσκες και παπιγιόν κρατώντας μαχαίρι το οποίο θα στο δίνουν ως χάρη να ματώσεις και εκείνοι αδαείς θα παρακολουθούν δήθεν αμέτοχοι, ενίοτε και στοργικοί μέχρι το στράγγισμα να αφήσει την πληγή ανοιχτή σε σώμα κρύο. Οι αθώοι με κροκοδέιλια δάκρυα θα αλλάξουν παπιγιόν και καθαροί, ανέγγιχτοι από κάθε σταγόνα, θα σκάψουν τον επόμενο τάφο ζωντανών.

Τα χρώματα δε σκιαγραφούν σημαίες, χαμόγελα και πιστεύω, παρά στολίζουν χείλη φουσκωμένα με υαλουρονικό, εγερτήριο φαντασιώσεων επίδοξων αρσενικών. Άνθρωποι χωμένοι σε κουτάκια χωρίς οξυγόνο από άποψη φαιδρών, για εύκολη κατηγοριοποίηση αναλώσιμων σε διαθέσεις τιμώμενων προσώπων. Παράπλευρες απώλειες στο σκηνικό των πρόθυμων μαριονετών ως ακόλουθοι της ματαιόητας σε αποφάσεις μούμιας.

Κι αν οι νεκροί θελήσουν ζωή θα φαντάζουν ως ομοιώματα μιας κάποτε πίστης, τρελλοί που άγγιξαν το παγωμένο με ζεστό χάδι, που κοίταξαν τον παραιτημένο και του έδωσαν πνοή…

Απόκρουση στην πυρά…