Δικαστική Απόφαση γίνεται εμπόδιο στο δικαίωμα για εργασία τρίτεκνης μητέρας

Δικαστήριο απαγορεύει, με προσωρινή απόφαση, σε άνεργη μητέρα που έχει την αποκλειστική επιμέλεια τριών παιδιών να δεχτεί το διορισμό της ως μηχανικός στο δημόσιο (με προσωρινούς πίνακες ΑΣΕΠ) σε νησί διαφορετικό από αυτό στο οποίο διαμένει.

Το σκεπτικό του δικαστηρίου ήταν ότι ο πατέρας ενός εκ των τριών παιδιών της, με τον οποίο έχει χωρίσει, πρέπει να μπορεί να επικοινωνεί ευκολότερα με το παιδί, χωρίς να συνυπολογίζεται ότι δεν διαμένει μόνιμα εκεί αλλά αλλάζει διαρκώς τόπο διαμονής (είναι στρατιωτικός) και χωρίς να συνυπολογίζεται κυρίως, ότι  δεν έχει άλλο τρόπο να επιβιώσει αυτή και τα τρία ανήλικα παιδιά της.

Μια δικαστική απόφαση που από μόνη της είναι άσκηση οικονομικής βίας. Δε θίγονται τα δικαιώματα του Πατέρα και των τέκνων αλλά το δικαίωμα της μητέρας να εργάζεται ώστε να μεγαλώνει τα τέκνα της με αξιοπρέπεια. Ο Νόμος Τσιάρα είναι η χειρότερη μορφή άσκησης βίας και γυρνάει την Ελλάδα σε εποχές που όλοι ελπίζαμε ότι έχουν παρέλθει.

Το Σωματείο μισθωτών τεχνικών βρίσκεται στο πλάι της μητέρας εν όψει της επανεξέτασης της υπόθεσης τη Δευτέρα 24/4

Αναλυτικά η ανακοίνωση του Σωματείου:

Ψήφισμα αλληλεγγύης σε συναδέλφισσα μηχανικό, μητέρα τριών παιδιών
Όταν αναγκάζουν μία άνεργη μητέρα να διαλέξει ανάμεσα στο παιδί της και στο δικαίωμα στην εργασία, εμείς απαντάμε συλλογικά ότι θα αγωνιστούμε μαζί της.
Η υπόθεση θα εκδικαστεί εκ νέου την ερχόμενη Δευτέρα (24/4) και εμείς δεν αφήνουμε καμία εργαζόμενη μόνη! Η αλληλεγγύη είναι η δύναμη μας!

Δικαστική απόφαση απαγορεύει σε τρίτεκνη μητέρα να μετοικήσει για λόγους εργασίας, κρατώντας την «φυλακισμένη» στα όρια του νησιού όπου διαμένει.

Η συνάδελφος επιλέχτηκε προς πρόσληψη μέσω ΑΣΕΠ ως μηχανικός σε διαφορετικό νησί από αυτό όπου διαμένει. Ο πατέρας ενός εκ των τριών παιδιών, ο οποίος είναι στρατιωτικός, προσέφυγε δικαστικά βάζοντας φρένο στη μητέρα στο να δεχτεί τον διορισμό της, παρά το γεγονός πως η ίδια δεν έχει άλλη πηγή εσόδων.

Δεν συνυπολογίστηκε καν ότι ο πατέρας είναι κακοποιητικός και δεν διαμένει μόνιμα στο συγκεκριμένο νησί αλλά αλλάζει, λόγω επαγγέλματος, συχνά τόπο διαμονής.

Όλο το ψήφισμα του ΣΜΤ εδώ:

Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών εκφράζει την ολόπλευρη αλληλεγγύη και στήριξή του στη συναδέλφισσα, στην οποία, ενώ είναι άνεργη, ενώ έχει την αποκλειστική επιμέλεια τριών παιδιών και δεν έχει καμία στήριξη από πουθενά, απαγορεύτηκε με προσωρινή δικαστική απόφαση να δεχτεί το διορισμό της ως μηχανικός στο δημόσιο (με προσωρινούς πίνακες ΑΣΕΠ) σε νησί διαφορετικό από αυτό στο οποίο διαμένει. Το σκεπτικό ήταν ότι ο πατέρας ενός εκ των τριών παιδιών της, με τον οποίο έχει χωρίσει, πρέπει να μπορεί να επικοινωνεί ευκολότερα με το παιδί, χωρίς να συνυπολογίζεται ότι δεν διαμένει μόνιμα εκεί αλλά αλλάζει διαρκώς τόπο διαμονής (είναι στρατιωτικός) και χωρίς να συνυπολογίζεται κυρίως ότι η συναδέλφισσα δεν έχει άλλο τρόπο να επιβιώσει αυτή και τα τρία ανήλικα παιδιά της.

Την Δευτέρα 24/4 το ζήτημα θα εκδικαστεί εκ νέου στο δικαστήριο της Λήμνου καθώς πλέον εκδόθηκαν οι οριστικοί πίνακες του ΑΣΕΠ και αναμένεται το ΦΕΚ μόνιμου διορισμού της συναδέλφισσας.

Είναι απάνθρωπο μία άνεργη μητέρα να αναγκάζεται να μπει στο δίλημμα να διαλέξει ανάμεσα στο παιδί της και σε εργασία αναγκαία για την επιβίωσή της καθώς και των παιδιών της.

Πόσο μάλλον όταν ο πατέρας είναι αποδεδειγμένα κακοποιητικός (με εισαγγελική παρέμβαση) και ενώ υπέγραψε ποινική διαμεσολάβηση δεν τήρησε τους όρους της. Δεν υπολογίζει το καλό του παιδιού του ασκώντας του συστηματικά ψυχολογική βία και δεν ακολουθεί τις συστάσεις των θεραπόντων ιατρών για το παιδί, υπονομεύοντας την πρόοδο του.

Τα τελευταία χρόνια, με ευθύνη της κυβέρνησης ΝΔ, των προηγούμενων κυβερνήσεων και της ΕΕ η κατάσταση για τις εργαζόμενες επιδεινώνεται ραγδαία παγιώνοντας ένα καθεστώς μόνιμης ανασφάλειας. Στην ήδη δυσχερή κατάσταση για τις εργαζόμενες γυναίκες ήρθαν να προστεθούν οι συνέπειες της κρίσης και της διαχείρισης της πανδημίας απ’ το κράτος και έτσι βρέθηκαν πολλαπλά εγκλωβισμένες στη φτώχεια, την ανεργία, την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, τα βάρη της οικιακής εργασίας και της φροντίδας παιδιών και ηλικιωμένων την ενδοοικογενειακή βία, την αόρατη καταπίεση. Δεν είναι μόνο οι απολύσεις που έχουν έμφυλο πρόσημο, οι μισθοί που χαμηλώνουν διαρκώς, τα ωράρια που κινούνται αντιστρόφως ανάλογα με τους μισθούς, η διαρκής απειλή της ανεργίας. Είναι επίσης και οι δομές κοινωνικής φροντίδας που λείπουν, οι διακρίσεις και η βία.

Οι επιπτώσεις από την εφαρμογή του αντιδραστικού νόμου Τσιάρα για τη συνεπιμέλεια φαίνονται καθαρά πια στην κοινωνία.

Πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο σήψης σαν κοινωνία να αμφισβητείται σε μητέρες ένας στοιχειώδης όρος ανθρώπινης αξιοπρέπειας όπως είναι το δικαίωμα στη δουλειά.

Δεν δεχόμαστε να στερηθεί ούτε από τη συναδέλφισσα μας ούτε από καμία άλλη μητέρα το δικαίωμα στη δουλειά!