«Κοινωφελής Ανεργία»

Η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων συμπαρασύρει και τον ΟΑΕΔ. Η συνεχής αποδυνάμωση του οργανισμού, παρά το τεράστιο ποσοστό ανεργίας που πληγεί τη χώρα μας, δείχνει ξεκάθαρα το τέλος μιας εποχής που επουδενί  δεν έχει προορισμό την αναχαίτιση της εργασίας, παρά μόνο την πλήρη διαστρέβλωσή της.

Στην άμεση ανάσχεση του προβλήματος της ανεργίας σκόπευε ο οργανισμός, μέσω της δράσης προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα, με σκοπό την επανένταξη μακροχρόνιων άνεργων και ευάλωτων κοινωνικών ομάδων στην αγορά εργασίας. Ταυτόχρονα, με συνδυαστικές δράσεις κατάρτισης και πιστοποίησης, συντελείται η απόκτηση δεξιοτήτων, ώστε να είναι ευκολότερη η μελλοντική εύρεση εργασίας.

Το όφελος αυτού του «ελαστικού μοντέλου-επανένταξης», το οποίο τα τελευταία χρόνια διενεργείται με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, ήταν διπλό. Από την μία η η επαναφορά στην αγορά εργασίας για τους ωφελούμενους και από την άλλη η κάλυψη κοινωνικών αναγκών με τη σύζευξη των παραγωγικών ικανοτήτων των ανέργων με τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας. Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες της χώρας, καλύπτουν πάγιες ανάγκες καθαριότητας, πρασίνου, συντήρησης και διοικητικών υπαλλήλων, πρόγραμμα. Η απαγόρευση μόνιμων προσλήψεων και ο περιορισμός στους συμβασιούχους, δημιούργησε σοβαρό πρόβλημα  στη λειτουργία των υπηρεσιών του εκάστοτε Δήμου. Κάτι το οποίο διαφαίνεται έντονα από τη ζήτηση που έδειχναν οι διοικήσεις σε προσωπικό, μέσω των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ.

Για το 2023 και πέρα εφόσον παραμείνει η ίδια κυβέρνηση δεν προβλέπεται νέο πρόγραμμα Κοινωφελούς Εργασίας. Αιτιολογείται στη μείωση των εισφορών υπέρ ΟΑΕΔ, με αποτέλεσμα η μείωση των πόρων να καθιστά αδύνατη τη δράση (κάτι το οποίο είχε τεθεί ως δικαιολογία και το 2021, που όμως τελικά προκηρύχθηκε πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας). Όμως το πρόγραμμα ήταν συγχρηματοδοτούμενο, με το μεγαλύτερο μέρος να καλύπτεται από ευρωπαϊκά κονδύλια. Σε καμία περίπτωση λοιπόν, δεν μπορεί το εκάστοτε υπουργείο να φωνάσκει τη μείωση εισφορών του τρέχοντος έτους, ως ανακούφιση εργοδοτών και αύξηση μισθών των λιγοστών πλέον μισθωτών ως όφελός του, τη στιγμή που ανταποδοτικά προγράμματα μπαίνουν «σε πάγο».

Σε καμία περίπτωση, κανείς δεν υποστηρίζει ελαστική μορφή εργασίας και μισθούς ανέχειας. Η σταθερή εργασία, η μείωση των ανέργων, η αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και η συνεχής εκπαίδευση πρέπει να είναι προτεραιότητα και αυτό είναι αρμοδιότητα του ΟΑΕΔ, ο οποίος μετατρέπεται σε παζάρι –μεσολαβητή διαλογής των πιο φθηνών εργατικών χεριών προς ιδιώτες επιχειρηματίες. Όχι με σκοπό την αφομοίωσή τους, αλλά οδηγώντας προς την πλήρη κατάλυση των εργατικών σχέσεων.

Οι Δήμαρχοι της χώρας σιωπούν εκκωφαντικά, εμπρός σε αυτή την επιλογή. Οι ίδιοι, που μέχρι πρότινος διέδιδαν με κάθε τρόπο την αναγκαιότητα του προγράμματος για την ορθή λειτουργία των υπηρεσιών. Οι εργαζόμενοι δε, νιώθουν αναλώσιμοι σε ένα αβέβαιο παρόν που ενισχύει την ανασφάλεια του αύριο.

Οι τακτικές αυτές οδηγούν την ανεργία σε ένα φαύλο κύκλο. Καθιστά φθηνότερα τα ήδη (φθηνά) εργατικά χέρια, καταλύει κάθε δέσμευση μονιμότητας σε ιδιωτικό και δημόσιο φορέα, τη στιγμή που υπηρεσίες ιδιωτικοποιούνται με συστηματικές αναθέσεις. Καταργεί κάθε δυνατότητα του οργανισμού να στηρίξει και να επανεντάξει τους άνεργους. Ιδίως αυτούς που αντιμετωπίζουν το σοβαρότερο πρόβλημα, οι άνω των 60. Παρόλο που το Υπουργείο εργασίας δεσμεύεται ότι τα προγράμματα που πλέον θα κυλήσουν θα αφορούν την ηλικιακή ομάδα 55-67, οι οποίοι δύσκολα μπορούν να απορροφηθούν στην αγορά εργασίας.

Δύσκολο και αβέβαιο παρόν, δυσβάσταχτο μέλλον και απατηλό όνειρο η καλυτέρευση των εργατικών δικαιωμάτων του ευάλωτου ενεργού πληθυσμού.