Debate-Απογοήτευση ενός άνευρου «meeting Τετάρτης»

Μεγάλωσα με τον όρο «Ηγέτη», αυτό το πολιτικό πρόσωπο που θα ξεσηκώνει τον λαό και ο λαός θα τον αποζητά. Ένας κόσμος που μόνιμα θα εμμένει στην επιδίωξη της αλλαγής προς καλύτερες συνθήκες.

Οκνηρία, απάθεια, απολιτίκ. Αίσθηση του μη αναστρέψιμου, αφημένοι σε μία τύχη προδιαγεγραμμένη. Παρήλθε και η εποχή του ρουσφετιού, της κινδυνολογίας που προκαλούσε έλξη και τρόμο αντίστοιχα στους πολίτες και εισήλθαμε σε μία νέα εποχή, χωρίς ιδεολογικοπολιτικές διαφωνίες, χωρίς δόγμα, παραμένουν μόνο μικρές ομάδες που είναι οπαδοί του χρώματος μίας πάλαι ποτέ ιδεολογίας η οποία δεν υφίσταται πλέον. Επουσιώδεις συζητήσεις και προγράμματα copywriting, επαγγελματικής παρουσίασης των οποίων το αποτέλεσμα όχι μόνο είναι αμφίβολο, αλλά και ο τρόπος υλοποίησης σε μία αβέβαιη και κατασπαταλημένη οικονομία μεταφράζεται σε αποσιωπητικά τριών τελειών.

«Για πρώτη φορά, ζω σε μια κοινωνία,

η οποία δείχνει να ‘χει πάθει εγκεφαλικό!

Δεν αντιδρά με τίποτα!» Χ. Μίσσιος

Με τρομάζει το αδρανές χτες που ξεπροβάλλει πιο επίκαιρο στο σήμερα και περιγράφει το μέλλον ως μια κατάσταση που η αφύπνιση της συνείδησης έχει αντικατασταθεί μόνιμα από την εξυπηρέτηση του συστήματος, που οργιάζει, βλάπτει συνειδητά και ασυνείδητα κάθε αξία, ενισχύει την υποτέλεια της ανθρώπινης υπόστασης και της πατρίδας μας.

Εν μέσω θανάτων, ακρίβειας, παιδεραστών, μιας δημοσιογραφίας εξαρτημένης, μιας κοινωνίας ολιγαρχών, μιας δωρεάν εκπαίδευσης που βάλλεται, αντί το αίμα να βράζει και να επιδιώκεται το δίκαιο προς πάσαν κατεύθυνση, δεχόμαστε την αμετροέπεια ως θέση πολιτική.

Ενώ το debate είναι η ώρα των αναποφάσιστων, είναι τα «μερομήνια» του τι μέλλει γενέσθαι, στη χθεσινή τηλεμαχία είδαμε μια τηλεδιάσκεψη αφόρητης πλήξης, που ουδείς αναδείχθηκε νικητής. Εντυπώσεις ωχρές και απαντήσεις επί των πλείστων εκτός θέματος που εμπαίζουν τη λογική των ψηφοφόρων. Η εικόνα δε των έξι εκπροσώπων περισσότερο συνάδει με εκτός ωραρίου υποχρεωτικού meeting απόγευμα Παρασκευής, παρά με ηγέτες ικανούς με πολιτικό λόγο και θέσεις για το αύριο μιας καταπονημένης κοινωνίας.

Κυριάκος Μητσοτάκης, με προφίλ βαρεμάρας υποχρεωτικής εκτέλεσης επανέλαβε τα προεκλογικά μηνύματα της ΝΔ χωρίς να καταφέρει να μειώσει την αβεβαιότητα και να αναφέρει ουσιαστικές λύσεις για την ακρίβεια.

Αλέξης Τσίπρας, κάτω του μετρίου παρουσία για αυτόν που διεκδικεί την αλλαγή και θέλει να πείσει ότι έχει τη λύση.

Ν. Ανδρουλάκης, τίποτα δε θυμίζει το ένδοξο πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, περισσότερο θύμισε άριστο μαθητή που ήξερε να πει το μάθημα

Δ. Κουτσούμπας, τίποτα καινούριο, ακόμα και η αρνητική του σχέση με το χρονόμετρο σύνηθες για το ΚΚΕ

Γ. Βαρουφάκης, στην προσπάθειά του να κερδίσει συγκεκριμένο κοινό υποτιμά τις γνώσεις και τις ικανότητές του. Ακόμα και το σχέδιο Δήμητρα που το πιστεύει ως το κλειδί για την πόρτα εισόδου στη βουλή, δεν πείθει ως προς την ορθότητα αν και θυμίζει αρκετά το Αμερικανικό σχέδιο του 1930 η ίδρυση εκ μέρους του δημοσίου μίας κρατικής «κακής τράπεζας» (Bad Bank), με στόχο την απορρόφηση των κόκκινων στεγαστικών δανείων.

Κυριάκος Βελόπουλος, με τηλεοπτική άνεση απάντησε σε ό,τι ρωτήθηκε στοχευμένα στο κοινό που εκπροσωπεί.

Επί των πλείστων οι απαντήσεις στα ερωτήματα που τέθηκαν στους Πολιτικούς Αρχηγούς ήταν εκτός θέματος. Προσβάλλοντας τη λογική και την αντιληπτική ικανότητα των πολιτών με την τάση τους να αποφεύγουν την ευθύνη, τη ρήξη, την ξεκάθαρη θέση και τον τρόπο εκτέλεσης αυτής. Από την τηλεπαρουσίαση διότι τηλεμαχία δεν υπήρξε στιγμή, μία είναι η αίσθηση «Απογοήτευση».