Η Νεκροφόρα του Ροστροπόβιτς

Με αφορμή την προσεχή παρουσίαση του νέου βιβλίου του, την Τετάρτη 12 Ιουλίου στις 7:00μμ στο καφέ Διπλό στα Εξάρχεια, ο Συγγραφέας Σπύρος Γλύκας, φιλοξενείται στο Polis Mag και δίνει μία πρόγευση στην Αθηνά Παππά, των ιδεών που κομίζουν το νέο μυθιστόρημά του, αναδεικνύοντας διαχρονικά κοινωνικά φαινόμενα. Ο Συγγραφέας έχει δείξει ικανότητα στο να αφουγκράζεται την καθημερινότητα, την ακολουθία πραγμάτων και των απρόσμενων γεγονότων που οδηγούν σε ανατροπές, καθυστερήσεις, εντρυφήσεις και αναζητήσεις.

Από τον κόσμο της αναζήτησης ιδεών και μιας διαφορετικής δραπέτευσης εφήβων που είδαμε στη Διομίρα, μας πηγαίνεις στη νεκροφόρα, τι θα συναντήσουμε;

Θα συναντήσουμε το όνειρο ενός άντρα, την απόκτηση δηλαδή ενός αυτοκινήτου φετίχ που όμως δεν θα προκύψει όπως ακριβώς το είχε φανταστεί. Θα συναντήσουμε έναν μικρόκοσμο αποτελούμενο από μια εξωτική γυναίκα, έναν μάγο, έναν πρώην μισθοφόρο, μια αλαφροΐσκιωτη θεία, έναν τυχοδιώκτη, μερικούς μουσικούς και ολίγους σκύλους.

Είναι περασμένο στον κοινό νου, ότι η συγγραφή θέλει απομόνωση. Εσύ δραστηριοποιείσαι σε
διάφορους τομείς και είσαι οικογενειάρχης. Πότε γράφεις;

Γράφω συνήθως αργά το απόγευμα, όταν υπάρχει μια σχετική ησυχία στο σπίτι και ποτέ το καλοκαίρι οπότε και δεν υπάρχει καθόλου ησυχία στο σπίτι. Εξάλλου είναι ευκαιρία να αδειάσω λίγο το κεφάλι μου και να σκεφτώ τι θα ξεκινήσω ή πώς θα συνεχίσω κάτι που δουλεύω ήδη, τον Σεπτέμβρη. Σίγουρα θα ήθελα οι συνθήκες να είναι καλύτερες, να υπάρχει περισσότερος χρόνος για να σκεφτώ, να αναζητήσω πηγές, να διαβάσω. Το ιδανικό θα ήταν να είχα τρεις με τέσσερις ώρες στη διάθεσή μου. Αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!

Με τι επιθυμίες θυμάσαι τον εαυτό σου να μεγαλώνει;

Δεν είχα σκεφτεί ότι ήθελα να γίνω συγγραφέας. Μικρός μου άρεσε το τένις, ήθελα να γίνω αθλητής, μετά μουσικός. Η επιθυμία να ασχοληθώ σοβαρά με τη συγγραφή, μου προέκυψε λίγο μετά τα τριάντα. Και για αρχή ξεκίνησα γράφοντας διηγήματα, κάπως έτσι προέκυψε και η πρώτη μου συλλογή ‘Ο Καναπές’ που μπορείτε να το βρείτε σαν αυτοέκδοση σε διαδικτυακές πλατφόρμες όπως το Amazon, iBooks, Barnes and Noble, Lulu και Smashwords.

Μία κοινωνία που αλλάζει άρδην, πώς βλέπεις τον ρόλο των λόγιων σε αυτό που βιώνουμε;

Θα έλεγα ότι θα έπρεπε να είναι πολύ σημαντικός. Απαραίτητα ενεργός, δυναμικός. Οι λόγιοι έχουν καθήκον να στιγματίζουν τα κακώς κείμενα με όποιον τρόπο μπορούν. Να προαγάγουν την μόρφωση και την ευρυμάθεια. Είτε μέσα απ’ το έργο τους, είτε μέσα από δράσεις που δεν έχουν σαν στόχο την προβολή τους, δεν γίνονται προς ίδιον όφελος.

Θα ασχολιόσουν με την ερωτική λογοτεχνία, ως μέσο αποδόμησης ταμπού και στερεότυπων. Πώς
θα φανταζόσουν τους πρωταγωνιστές σου;

Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να ασχοληθώ με την ερωτική λογοτεχνία. Με περιορίζει σαν ιδέα, δε μου αφήνει το περιθώριο να κάνω ό,τι θέλω με τα κείμενά μου. Στοιχεία της, ενσωματώνω στα βιβλία μου. Στοιχεία που προκύπτουν από σχέσεις εφήμερες και μη, ενώ πιστεύω, ότι διαφαίνονται και οι απόψεις μου για τους θεσμούς της οικογένειας και του γάμου. Κάθε βιβλίο προσπαθώ να είναι διαφορετικό, στη «Δική μου Εύα» είχα ασχοληθεί περισσότερο με τη φιλία και τον έρωτα, στη «Διομίρα» η οποία είναι ένα δυστοπικό μυθιστόρημα, διαφαίνονται  οι ανησυχίες μου σε ό,τι έχει να κάνει με την πολιτική, το περιβάλλον και το μέλλον μας. Στη «νεκροφόρα του Ροστροπόβιτς» συνυπάρχουν στοιχεία όπως οι φυλετικές διακρίσεις, η παγκοσμιοποίηση, ο πόλεμος, ο ρόλος της Τέχνης στη ζωή μας.

Θέλω να δώσεις ένα τραγούδι για κάθε ένα από τα βιβλία σου

‘Η δική μου Εύα’: They can’t take that away from me – Charlie Parker with Strings

‘Διομίρα’: Stars fell on Alabama – Cannonball Adderley Quartet

‘Η νεκροφόρα του Ροστροπόβιτς’: My favorite things – John Coltrane Quartet

Νέο βιβλίο που υπόσχεται ανατροπές με έναν τίτλο που μυστήριο που προκαλεί, πώς επιλέχθηκε;

Η αφορμή προήλθε από ένα άλλο βιβλίο. Συγκεκριμένα από το βιβλίο του Καρλ Ούβε Κνάουσγκορντ ‘Ένας θάνατος στην οικογένεια’ όπου κάποια στιγμή αναφέρεται ότι ένας φίλος του συγγραφέα αγόρασε μια μεταχειρισμένη νεκροφόρα και τη χρησιμοποίησε σαν κανονικό αυτοκίνητο κάνοντας ταξίδια ανά την Ευρώπη. Ο ήρωας του βιβλίου μου, επιθυμεί διακαώς να αγοράσει μια Σιτροέν και η μόνη που βρίσκει σε τιμή ευκαιρίας είναι μια νεκροφόρα η οποία ανήκει σε έναν Ρώσο νεκροθάφτη που ονομάζεται Ροστροπόβιτς – ίδιο επίθετο με τον διάσημο τσελίστα Μστισλάβ Ροστροπόβιτς. Τα υπόλοιπα θα τα διαβάσετε στο μυθιστόρημα.

Κλείνοντας αυτή τη συζήτηση κρατώντας για εκβιασμό τα off the record :p, σε ευχαριστώ που επιτρέπεις στο polis mag να διεισδύει στα άδυτα της νεκροφόρας, να αναφέρω εδώ ότι δε λύθηκε κανένα μυστήριο Ίσα ίσα που εντάθηκε στο «τι ρόλο βαράει αυτή η νεκροφόρα πια».

Φωτογραφικό υλικό από την παρουσίαση του βιβλίου του Συγγραφέα στο καφέ ΔΙΠΛΟ στα εξάρχεια