Γράφει η Αρχοντούλα Γιαλούρη
Η σχολική χρονιά έχει ήδη ξεκινήσει και ένα από τα μεγαλύτερα άγχη των γονιών, ειδικά όσων έχουν
παιδιά που για πρώτη φορά θα πάνε στον παιδικό σταθμό, είναι η προσαρμογή στο καινούργιο αυτό
περιβάλλον. Ενώ η προσαρμογή των παιδιών είναι κάτι δεν αφορά μόνο τα πολύ μικρά παιδιά , δηλαδή
μπορεί ένα παιδί να χρειαστεί χρόνο για να συνηθίσει το νέο περιβάλλον αν αλλάξει σχολικό
περιβάλλον, ή βαθμίδα εκπαίδευσης, ωστόσο, η μεγαλύτερη ανησυχία των γονιών είναι στις πολύ
μικρές ηλικίες, όταν τα παιδιά καλούνται να αφήσουν για πρώτη φορά την ασφάλεια του σπιτιού και
ναι μεταβούν σε ένα νέο περιβάλλον.
Τι μπορούμε όμως να κάνουμε αν δούμε ότι το παιδί μας δυσκολεύεται στην προσαρμογή;
1) Αρχικά πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι ότι η διαδικασία αυτή μπορεί να πάρει χρόνο. Μπορεί και όχι. Δε χρειάζεται να ανησυχούμε αν τις πρώτες εβδομάδες ένα παιδί δείχνει να αντιδρά αρνητικά, το κάθε παιδί θέλει το δικό του χρόνο.
2) Κάποια παιδιά ξεκινούν με χαρά τις πρώτες μέρες στον παιδικό σταθμό, και μετά από μια βδομάδα
δείχνουν να μη θέλουν να πάνε. Κάποια άλλα κλαίνε τις πρώτες μέρες και μετά προσαρμόζονται. Είναι
όλα φυσιολογικά δε χρειάζεται να ανησυχούμε ούτε να συγκρίνουμε το παιδί μας με άλλα. Δεν αντιδρούμε όλοι με τον ίδιο τρόπο στα ίδια ερεθίσματα, ούτε είναι απαραίτητα ανησυχητικό όταν ένα παιδί αρχίζει να αντιδρά στην ιδέα του παιδικού σταθμού μετά από μια ή δύο εβδομάδες που έμοιαζε να έχει προσαρμοστεί. Αλλιώς θα προσαρμοστεί ένα βρέφος 9 μηνών αλλιώς ένα παιδί 3,5 χρόνων.
3) Η προσαρμογή δεν αφορά μόνο το παιδί αλλά όλη την οικογένεια. Όσο πιο ήρεμους αντιλαμβάνεται
και αισθάνεται το παιδί τους γονείς για αυτή τη νέα συνθήκη, τόσο πιο ασφαλές αρχίζει να νιώθει και
το ίδιο.
4)Η συνέπεια μπορεί να βοηθήσει. Ένα παιδί που πηγαίνει καθημερινά στον παιδικό σταθμό θα
συνηθίσει πιο εύκολα από ένα άλλο που πηγαίνει σποραδικά κάποιες μέρες τις εβδομάδας ή
απουσιάζει για μέρες.
5) Αν δούμε ότι το παιδί δεν μπορεί να προσαρμοστεί εύκολα μπορούμε να μειώσουμε τις ώρες που
περνάει στον παιδικό σταθμό και σταδιακά να τις αυξάνουμε όσο το βλέπουμε να ανταποκρίνεται
θετικά.
6) Φροντίζουμε τις ώρες που είμαστε με το παιδί στο σπίτι να περνάμε αρκετό χρόνο μαζί του. Αυτό θα
βοηθήσει στο να ενισχύσει τον ασφαλή δεσμό του παιδιού με τους γονείς και θα το βοηθήσει στην
προσαρμογή του στο νέο περιβάλλον.
7) Είναι σημαντικό ένα παιδί να έχει αλληλεπίδραση με άλλα παιδιά της ηλικίας του. Πολλές φορές τα
παιδιά δυσκολεύονται στην προσαρμογή στον παιδικό σταθμό γιατί δεν έχουν μάθει να αλληλεπιδρούν
με άλλα παιδιά στα πλαίσια μιας ομάδας. Σε αυτό μπορεί να βοηθήσει η κοινωνικοποίηση του παιδιού
πχ στην παιδική χαρά ώστε να συνηθίσει την παρέα των άλλων παιδιών και να αρχίσει να αλληλεπιδρά
μαζί τους.
8) Ο,τι μας ανησυχεί το συζητάμε με τις παιδαγωγούς. Είναι σημαντικό να υπάρχει εμπιστοσύνη
ανάμεσα στο γονέα και στη δασκάλα. Εκφράζουμε τους προβληματισμούς μας και ακούμε τη γνώμη
τους και τις συμβουλές τους, με την πεποίθηση ότι έχουν όλη την καλή διάθεση να κάνουν το καλύτερο
για τα παιδιά. Πολλές φορές η δυσπιστία του γονέα έχει αντίκτυπο στο να εμπιστευτεί και το ίδιο το
παιδί την παιδαγωγό.
9) Αν το παιδί έχει κατακτήσει το λόγο συζητάμε μαζί του για να μάθουμε αν κάτι συγκεκριμένο το
ενοχλεί. Αν δούμε ότι δε θέλει να συζητήσει για το σχολείο δεν επιμένουμε, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι
για να εκμαιεύσουμε πληροφορίες. Για παράδειγμα παίζοντας παιχνίδια ρόλων μπορούμε να πάρουμε
πολλές πληροφορίες για το πώς αλληλεπιδρά στον παιδικό σταθμό.
Αρχοντούλα Γιαλούρη
Νηπιαγωγός-Εκπαιδευτικός ΙΕΚ
Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος
Χαλάνδρι στο Φως
Χάρης Ρώμας