Η αρετή του ανθρώπου είναι να αντέξει απέναντι σε ό,τι τον ακυρώνει

Δολοφόνοι-δολοφόνοι φώναζε το πλήθος κόσμου στο Σύνταγμα και η κυβέρνηση δεν άκουσε, δεν είδε, δε συναισθάνθηκε, αγνόησε εκκωφαντικά τους πολίτες, παρά το δέος που προκάλεσε η αθρόα συμμετοχή στο κάλεσμα διαμαρτυρίας για το δυστύχημα στα Τέμπη. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι κατέκλυσαν τους δρόμους πόλεων εντός κι εκτός συνόρων ζητώντας το αυτονόητο «Δικαιοσύνη» για τον άδικο χαμό 57 ψυχών. Ο πόνος και ο αγώνας των συγγενών των θυμάτων ένωσε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, διαφορετικούς μεταξύ τους με μόνη ιδεολογία το δίκαιο και μόνο αίτημα την απόδοση ευθυνών προς πάσα κατεύθυνση. Η δε χλευαστική διάθεση των ιθυνόντων πυροδότησε την ανάγκη να δοθεί από τους πολίτες ένα μαζικό μήνυμα ως ελάχιστο χρέος στην τραγωδία που εξελίσσεται ήδη δύο έτη.

Εμπαιγμός, αναλγησία, κρυφά μηνύματα, μισόλογα, αποποιήσεις και η μπάλα στην εξέδρα.

Κλονίζει η ανερυθρίαστη υποκρισία της κυβέρνησης και όλων όσων έχουν υπάρξει σε θέση ευθύνης. Ως επηρμένοι εξουσιαστές βαυκαλίζονται, -η απόλυτη εξουσία άλλωστε δημιουργεί στρατιές από αμβλύνους-Όμως στη Δημοκρατία οι εκλεγμένοι υπηρετούν τον λαό και απολογούνται σε αυτόν. Αντί αυτού, βγήκε ο πρωθυπουργός να ενημερώσει ότι ουδεμία ευθύνη φέρνει ο ίδιος για όσα έχουν συμβεί σχετικά με τα Τέμπη και θα πράξει ό,τι χρειαστεί ΑΝ, ΙΣΩΣ, ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ διότι ΜΠΟΡΕΙ να μη χρειαστεί, άλλωστε δε γνωρίζει τι θα αποφανθεί η δικαιοσύνη.

Απροβάριστος, αλαζονικός σε κακό μονόπρακτο μιας στημένης συνέντευξης, που δείχνει ξεκάθαρα ότι οι προφητείες του μεσσία ήταν από μασημένο ταραμά. Επανέλαβε ουκ ολίγες φορές, ότι θα γίνει ό,τι το Σύνταγμα προστάζει, χωρίς όμως να κάνει βήμα πίσω στην επιλογή Τασούλα για το Ανώτατο Αξίωμα. Είναι πλέον ευρέως γνωστό ότι ο πρώην πρόεδρος της Βουλής φέρει ευθύνη για κωλυσιεργίες στην υπόθεση των Τεμπών. Ανατριχίλα προκαλείται στη σκέψη του τι μπορεί να φέρει το αύριο, πώς θα ρυθμιστεί το Σύνταγμα ώστε να μη «χρειαστεί κανείς από τους χρυσόσκονους να απολογηθεί».

Από τις θεωρίες συνωμοσίας και τερατουργίες στο υπάρχει το ενδεχόμενο να υπάρχει κάτι ύποπτο.

Χθεσινός συσκοτιστής-σημερινός αγγελιοφόρος. Ο Πρωθυπουργός σε κακό, παρωχημένο επικοινωνιακό παιχνίδι, σε ρόλο θύματος και ταπεινού ήρωα συνάμα, προσπάθησε να καθησυχάσει την κοινή γνώμη, να την πείσει ότι βρίσκεται στη μεριά των θρηνόντων και αγωνίζεται προσωπικά με κάθε κόστος για τη δικαίωση των «δολοφονημένων», έναν αγώνα που θα τον πράξει με κάθε κόστος. Πιθανότατα με αυτό τον τρόπο επιθυμούσε να επέλθει η σιωπή των πολιτών. Με disclaimer, ίσως και αν, ούτε πείθει ούτε θα έπρεπε να κυβερνά, η φαιδρότητα δεν είναι πλέον αποδεκτή, οι πολίτες σκέφτονται, πέραν κάθε προπαγανδισμού.

Η απλή αυθόρμητη διάθεση των πολιτών, γίνηκε αντιπολίτευση , ταρακούνησε τον θρόνο του πρίγκιπα, τον ανάγκασε να παραδεχτεί έστω κι έμμεσα ότι δύο χρόνια αδυνατεί να διαχειριστεί το θέμα με διαφάνεια αλλά δε φταίει, δε γνώριζε, δεν είχε ευθύνη, ωστόσο και σήμερα που ξέρει, δεν παραιτείται, δεν αναμορφώνει, δεν εκκαθαρίζει, εντείνοντας το αίσθημα της ανασφάλειας των πολιτών με διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, διεφθαρμένους κρατικούς αξιωματούχους, με διαπλοκή και μονόφθαλμη δικαιοσύνη. Ο Πρωθυπουργός αν και ολίγιστος, γνωρίζει ότι έχει το μονοπώλιο δεδομένης της ανύπαρκτης εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης, μένει μόνο να δούμε πώς αυτή τη φορά θα το διαχειριστεί τη δύναμη του 41%, ίσως και να αρχίσει να αχνοφαίνεται «ο διάδοχός του».

Χρειαζόμαστε οξυγόνο

«Σκύβει το κεφάλι στη Μαρία Καρυστιανού», ανέφερε ο πρωθυπουργός και -επειδή είναι και μεγαλόψυχος- δε θα τον ακούσουμε να πει ποτέ κακή κουβέντα για τη μάνα που της σκότωσαν το παιδί της (κρατικοί μηχανισμοί). Τόσο μεγαλόψυχος, που δεν έχει την παραμικρή αιδώ, να ζητήσει τουλάχιστον συγγνώμη για τις χυδαιότητες που έχουν ξεστομίσει τα μέλη της κυβέρνησής του, για την προσπάθεια να αμαυρώσουν τον αγώνα , για την εμμονή να εκφυλίσουν την προσωπικότητά της, τον σκοπό της όπως και όλων των συγγενών των θυμάτων. Άραγε γνωρίζει κανείς από δαύτους, πώς είναι να μην έχεις δικαίωμα να θρηνήσεις, να πρέπει να στέκεσαι λυγισμένος; Αντιλαμβάνεται στο ελάχιστο πόσο δύσκολος είναι ο αγώνας αυτών των ανθρώπων; Πόσο μακρύς και δύσβατος ο δρόμος που έχουν να διαβούν; Ο Καμύ στο μανιφέστο του για τη δημοσιογραφία, ανέφερε τη φράση «Η αρετή του ανθρώπου είναι να αντέξει απέναντι σε ό,τι τον ακυρώνει», και οι συγγενείς των θυμάτων αντέχουν και έχουν χιλιάδες κόσμου να τους στηρίζει, σε απόσταση 57 αναπνοών.

Πάνω από τη δόξα και το χρήμα είναι η δικαίωση και αυτή πάντα έρχεται, ποτέ κανείς δεν ξέφυγε από τη Νέμεση.