Πληβείοι και Πατρίκιοι

[vc_row][vc_column][vc_separator color=”black” border_width=”2″ css_animation=”none”][vc_column_text]

Ένα πιάτο φαΐ.

Πώς να καταλάβει ο χορτάτος τον νηστικό;

 [/vc_column_text][vc_separator color=”black” border_width=”2″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Είναι αυτά τα βαθυστόχαστα ρητορικά ερωτήματα που σε πιάνουν, τελικά το αυγό έκανε την κότα ή την κότα τ’ αυγό;.

Πόση έκταση μπορεί να πάρει η μικρότητα; Ευκολοφόρετη, στου άδικου ειρμού το δίκαιο. Πλέμπα, ναι τι; Χορτάτος γαρ, τι να δεις; Και αν κολλήσουμε; Σωστά, αυτό δεν έγινε από ζητούμενο απαιτούμενο; Η πάρτη μας μόνο, που εδώ και κάτι μήνες μετονομάστηκε σε « ατομική ευθύνη».

Η ουρά μεγάλωνε και η «μεγάλη ερμηνεύτρια» με περίσσιο θράσος, που η νέα εποχή επικροτεί και κηρύσσει, αναφέρει ότι έκανε κύκλους με τα αμάξι της, ανάμεσα σε ανθρώπους που έκρυψαν κάθε ντροπή, που κάθε κράτος θα έπρεπε να έχει στη δημιουργία τέτοιων εικόνων.

Ένα πιάτο φαΐ. Πώς να καταλάβει ο χορτάτος τον νηστικό; Άλλωστε ταμπέλες, καμένα χαρτιά, λάθη, «αμ, πώς αλλιώς βρέθηκαν σε αυτή τη θέση, θα φταίνε!».

Και το αναπάντητο ερώτημα παραμένει, κάλεσε την αστυνομία;

Αλήθεια τώρα;

Μιλάμε για ανθρώπους που ζουν στη φτώχεια και στην ανέχεια και μας ενδιαφέρει αυτό και όχι με τι αδιαφορία προσπερνάμε τους συνανθρώπους μας, που έχουν ανάγκη από ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗ;

Τι και αν κλήθηκε; Η ουρά μεγάλωνε, πόσο μούδιασμα, σε μια πρόταση τόση δα.

Πόσοι συνάνθρωποί μας, δεν έχουν τα προς το ζην;

Γινήκαμε αριθμοί και χάσαμε κάθε ενσυναίσθηση.

Δύο εθελόντριες δέχτηκαν υποδείξεις και βρέθηκαν απολογούμενες, να εξηγούν στη «μεγάλη ερμηνεύτρια» ότι προσπαθούν να βρουν λύση. Είναι από τις στιγμές, που σκύβεις το κεφάλι, ντρέπεσαι που λέγεσαι άνθρωπος και έχεις δύο επιλογές∙ ή σωπαίνεις, ή βοηθάς. Όμως η αναίδεια δεν αφήνει. Η αναπαραγωγή αυτής της αναίδειας ως τοποθέτηση αποποίησης κάθε ευθύνης από τη «μεγάλη ερμηνεύτρια», είναι δείγμα της κοινωνίας μας και μιας πληγής που δεν κλείνει αλλά ματώνει ασταμάτητα.

Είναι βλέπεις, ότι για να είσαι άνθρωπος χρειάζεται να αγαπάς, να προσφέρεις και να υποστηρίζεις τους αδύνατους ως προς εσένα, όχι ως δείγμα ανωτερότητας, αλλά ως εαυτόν. Σε κάθε άρρωστο, πεινασμένο, φοβισμένο, απογοητευμένο άνθρωπο που βλέπεις είσαι ΣΥ.

Υγειονομικά μέτρα, για την προστασία του πληθυσμού -ένεκα του περιστατικού- φαίνονται ανύπαρκτα και αποδεικνύεται περίτρανα η επιφάνεια των αποφάσεων που έχουν παρθεί. Αν η Πολιτεία δε φροντίζει πρώτα για τον πιο ανήμπορο πολίτη, αν δεν τη νοιάζει η διατροφή , η στέγαση, η υγιεινή για ανθρώπους που η πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη είναι ακόμα δυσκολότερη, τότε μιλάμε για ένα εξόχως αποτυχημένο κράτος, που σκοπός είναι να ενισχύει τις ανισότητες.

Βλέπεις, η δημοκρατία που μάθαμε δεν εξυπηρετεί πλέον και η νέα πολιτική σταθερότητα μιας πλήρως εξαρτημένης χώρας αίρει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]