Κώστας Ηλιάκης, η σιωπηρή αποδοχή του τετελεσμένου

[vc_row][vc_column][gem_quote style=”1″ custom_style=”1″ background_color=”#001a2d” text_color=”#dd3333″ quote_color=”#ffffff” border_color=”rgba(255,255,255,0.82)”]

Moriamur, et in media arma ruamus

[Ας πεθάνουμε και ας ορμήσουμε μέσα στη μάχη]

Βιργίλιος, Λατίνος ποιητής

[/gem_quote][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text] 

Είναι ο ακήρυχτος πόλεμος των αιθέρων και το Αιγαίο που οι «φύλακές» του έχουν την ιερότητα του καθήκοντος υπεράσπισης. Τα κλάσματα του χρονοχρόνου που ενώνουν το πραγματικό με το υπερβατικό. Οι ήρωες «μετά θάνατον», αυτοί οι άγνωστοι δεσμώτες που παλεύουν κάθε στιγμή της ζωής τους απέναντι στην αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Οι πιλότοι των μαχητικών αεροσκαφών που δεν θα μάθουμε ποτέ το όνομά τους. Ή μάλλον, θα το μάθουμε μόνο όταν ξεκινήσουν το ταξίδι προς την αιωνιότητα της γαλήνης, πάνω από το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας που κάθε μέρα έμαθαν να την υπερασπίζουν. Στο όνομα μιας Πατρίδας, που ποτέ δεν θα τους απονείμει εν ζωή τον οφειλόμενο φόρο τιμής, που θα ξεφύγει από το φειδωλό μόνο στη λεκτική και εθιμοτυπική αναφορά μετά το τετελεσμένο.[/vc_column_text][gem_image style=”5″ position=”centered” src=”6203″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Ο σμηναγός Κώστας Ηλιάκης, πιλότος μαχητικού  F-16, έφυγε από τη ζωή πριν 15 χρόνια, σε μία περίοδο που η Ελλάδα ζούσε μεθυσμένη από τον απόηχο της ολυμπιάδας του 2004, στην επιφάνεια της επίπλαστης ελαφρότητας του δήθεν, που λίγο μετά θα οδηγούσε στο αδιέξοδο.

Το χρονικό αναφέρει ότι εκείνη την αποφράδα ημέρα, τέσσερα ελληνικά μαχητικά διατάχθηκαν να απογειωθούν από την Κρήτη, ώστε να αναχαιτήσουν τέσσερα τουρκικά μαχητικά που συνόδευαν φωτογραφικό αεροσκάφος της πολεμικής τους αεροπορίας ενώ την ίδια ώρα τουρκική φρεγάτα έπλεε στην περιοχή. Ο Ηλιάκης -αφού έλαβε επιχειρησιακή εντολή- πλησίασε το συγκεκριμένο αεροσκάφος για να καταγράψει τον εξοπλισμό του. Ο τούρκος πιλότος πραγματοποίησε δολοφονικό ελιγμό και έριξε το σκάφος του πάνω στο ελληνικό F-16, με αποτέλεσμα τον ακαριαίο θάνατο του Ηλιάκη. Κάνει χρήση του εκτινασσόμενου καθίσματος και βρίσκεται στη θάλασσα. Πετρελαιοφόρο πλοίο που πλέει στην περιοχή, περισυλλέγει τον Ιμπραήμ Χάλι (πιλότο) και ταυτόχρονα ελληνικό ελικόπτερο με ομάδα διάσωσης αποβιβάζεται στο δεξαμενόπλοιο. Ο Χάλι αρνείται να μπει στο ελληνικό ελικόπτερο, αφού γνωρίζει ότι έχει προκαλέσει τον θάνατο του Ηλιάκη και θα βρεθεί αντιμέτωπος με βαρύτατες ποινές. Τραβάει πιστόλι και απειλεί, ενώ την ίδια ώρα ο ουρανός γίνεται γκρίζος από τις σκιές εκατό και πλέον μαχητικών αεροσκαφών εκατέρωθεν.

Το «θερμό» επεισόδιο είναι πλέον πολύ πιθανό, μέχρι που το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων διαβιβάζει την κάτωθι εντολή:

“Εντολή Α/ΓΕΕΘΑ για παράδοση τούρκου πιλότου στο τουρκικό πλήρωμα διάσωσης με τρόπο όμως ώστε να φανεί ότι η παράδοση έγινε από την ελληνική προς τη τουρκική πλευρά. Η παράδοση να καταγραφεί από κάμερα”.

Tουρκικό ελικόπτερο καταφτάνει και παραλαμβάνει τον Χάλι, η τουρκική ωμότητα και ο παρελκόμενος κυνισμός κτυπά και πάλι «κόκκινο», η ελληνική πλευρά καταγράφει μία ακόμη στιγμή εθνικής ντροπής, ανάλογη της νύκτας των Ιμίων.

Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, η συντριβή του αεροσκάφους αποδόθηκε σε «ατύχημα» που προήλθε από «ανθρώπινο λάθος» του τούρκου πιλότου, ο οποίος ηρωποιήθηκε από την τουρκική πλευρά και του αποδόθηκε, ως αναμένετο, η ανώτατη διάκριση των ενόπλων δυνάμεων της γείτονος.

Ο Κώστας Ηλιάκης άφησε πίσω του δύο ανήλικα τέκνα, που θα κουβαλάνε πάντα την ευθύνη και το βάρος της μνήμης ενός ήρωα, ενός άγγελου του καταγάλανου ουρανού που η ίδια η πατρίδα του τον αναίρεσε, κατά τη στιγμή της επιτέλεσης του ιερού καθήκοντος. Αυτή η πατρίδα που για μία ακόμη φορά έσκυψε το κεφάλι και αποδέχθηκε ως τετελεσμένο γεγονός ένα στυγνό έγκλημα. Στο όνομα μιας επίπλαστης ειρήνης, ενός αλόγιστου υπερεξοπλισμού ένθε και ένθε, προς όφελος των γνωστών και μη εξαιρετέων διεθνών «ειρηνοποιών».

Όλοι όσοι αισθανόμαστε την ανιδιοτελή αγάπη προς την Πατρίδα που μας γέννησε και εξέθρεψε, μακριά από ιδιοτελείς εθνικιστικές κορώνες, κάθε χρόνο στις 23 Μαΐου στρέφουμε το βλέμμα μας ψηλά. Εκεί που ο ήρωας Κώστας Ηλιάκης πετά αιώνια, απαλλαγμένος από συμβατικές υποχρεώσεις και καθήκοντα. Εκεί που η σιωπή αντικαθιστά την οφειλόμενη τιμή σε αυτούς που τους αντιστοιχεί πραγματικά.

Αθάνατος![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][/vc_column][/vc_row]