Προγράμματα εργασίας “(not) Sure”

[vc_row][vc_column][vc_column_text]Η κατάσταση στην εργασία  βρίσκεται υπό του καθεστώτος  “διαλυτικής αίρεσης”. Η αβεβαιότητα εξαιτίας των επιβεβλημένων μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας, τείνει να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Η κυβέρνηση υλοποιεί το πρόγραμμα ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ μέσω  του ευρωπαϊκού μηχανισμού “Sure” ώστε  να αποτραπούν οι αρνητικές κοινωνικοικονομικές συνέπειες της πανδημίας στην απασχόληση αλλά και ως ένα ακόμη  επωφελές μέτρο για τις επιχειρήσεις. Η ενίσχυση χρηματοδοτεί εθνικά και εργασιακά προγράμματα-προστασίας της απασχόλησης μερικής διάρκειας.

Σκοπός είναι η διατήρηση των εισοδημάτων εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα, ώστε να αποτραπεί περαιτέρω  ο κλυδωνισμός της οικονομίας.  Διαφαίνεται δε,  να  είναι ένας προαγωγός για ένα νέο σύστημα αντασφάλισης για την υποστήριξη της ανεργίας, με μαξιλαράκι τον βασικό μισθό. Πάρα ταύτα, η εφαρμογή του  δεν καθησυχάζει την αγωνία του τι μέλλει γενέσθαι, πολλώ μάλλον όταν το πρόγραμμα δεν παρέχει καμία κατ’ ουσίαν εξασφάλιση.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_single_image image=”3644″ img_size=”large” alignment=”center” style=”vc_box_rounded”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Η συν-εργασία, έρχεται σε αντιπαραβολή με δύο υπάρχουσες θεσπισμένες διαδικασίες:

• Την “εκ περιτροπής εργασία”, κατά την οποία ο εργοδότης σε περίπτωση δυσμενών συνθηκών αντί καταγγελίας της σύμβασης, μπορεί να μετατρέψει σε συμφωνία με τον μισθωτό την εργασία, σε λιγότερες μέρες ή και εβδομάδες μέσα στο μήνα, χωρίς να επιβαρύνεται τις ασφαλιστικές εισφορές του αρχικού μισθού και το μισθολογικό κόστος είναι ανάλογο των ωρών εργασίας [ Ν.3816/2010, αρ.2 Ν.3879/10 κ 1767/1988]
• Και την “επίσχεση εργασίας”, όπου ο μισθωτός σε περίπτωση καθυστέρησης καταβολής των αποδοχών του από τον εργοδότη, έχει δικαίωμα να προβεί σε επίσχεση και με δήλωση βούλησης να ζητήσει καταβολή οφειλόμενων και εντόκως,  αποζημίωση για τις ζημιές που υπέστη από την καθυστέρηση, ειδικό βοήθημα από τον ΟΑΕΔ για όσο κρατάει η επίσχεση, διατηρώντας τη σχέση εργασίας ενεργή.

Στην αντίπερα του σήμερα, ο νόμος Βρούτση,  για την βραχυπρόθεσμη στήριξη της εργασίας, επιτρέπει τη μονομερής μείωση χρόνου εργασίας. Εξασφαλίζει την καταβολή τουλάχιστον του 50% του μισθού σε αντιστοιχία των ημερών εργασίας από τον εργοδότη και επιδοτεί κρατικά τον χρόνο μη εργασίας με 60% επί των ημερών που δεν θα παρέχουν εργασία. Δηλαδή, ο μισθός του εργαζόμενου διαμορφώνεται: {αρχικός μισθός*50% + (α.μ/η.θιο*η.ε*60%) }.

Υποχρεώνει τον εργοδότη σε καταβολή ασφαλιστικών εισφορών επί του αρχικού μισθού, ενώ για τον πρώτο 1.5 μήνα επιδοτεί τις εισφορές στις αποδοχές που διαμορφώνονται κατά το χρόνο μη εργασίας στο νέο μισθολογικό με 60%. Δηλαδή ο εργοδότης θα πληρώσει (αρχικές εισφορές-{(ν.δ.μ*20%*60%}).

Παράλληλα, απαγορεύει τις απολύσεις ΜΟΝΟ για το διάστημα συμμετοχής στο πρόγραμμα, αφήνοντας εντελώς απροστάτευτους τους  εργαζόμενους μερικής απασχόλησης. Συνεχίζεται δε, να εφαρμόζεται η αναστολή εργασίας για τις κλειστές επιχειρήσεις με αποζημίωση έως 538 ευρώ.[/vc_column_text][vc_single_image image=”3635″ img_size=”large” alignment=”center” style=”vc_box_border”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Είναι όμως θελκτικό για επιχειρήσεις και εργαζόμενους;

Η κυβέρνηση πασχίζει να πείσει για τη δόμηση ενός εμπροσθοβαρούς συνεκτικού σχεδίου. Οι επιχειρηματίες δυσανασχετούν. Οι υποχρεώσεις ξεπερνάνε τα κίνητρα και τις ελαφρύνσεις που προσφέρει ο κρατικός μηχανισμός. Παράλληλα μπαίνουν στο παιχνίδι ενός αφερέγγυου δανεισμού εν μέσω μιας παρατεταμένης κρίσης, με ορίζοντα βραχυπρόθεσμης επιβίωσης. Συνάμα οι κανόνες του ΕΟΔΥ που πρέπει να ακολουθήσουν δυσχεραίνει τις συνθήκες εργασίας και μειώνει την πιθανότητα κέρδους, σε πολλές δε περιπτώσεις οι υπηρεσίες είναι αδύνατον να παραχθούν.

Οι εργαζόμενοι ψάχνουν φως στο τούνελ. Βλέπουν τη ζωή τους να αλλάζει άρδην. Το αναφαίρετο δικαίωμα της επιλογής να γίνεται πολυτέλεια. Οι άνεργοι τον Μάιο έφτασαν το 1.103.701, το μεγαλύτερο νούμερο των 10 τελευταίων χρόνων της κρίσης. Το μεγαλύτερο δε ποσοστό (36,1%) ανήκει στην ηλικιακή ομάδα 30-44, τις πιο παραγωγικές ηλικίες. Κρυφός φόβος όλων ότι η νέα μορφή ελαστικοποιημένων σχέσεων ήρθε για να μείνει και η ποιότητα ζωής θα ανήκει σε ένα κοντινό μεν παρελθόν δε.

Στη χώρα των 11εκ με απασχολούμενο πληθυσμό 3.9 εκ., συνταξιούχους 2,6εκ και οικονομικά ανενεργό πληθυσμό 3.2 εκ, θα καταφέρει το κράτος να γίνει αρωγός της εργασίας και να βρεθεί σε τροχιά ανάκαμψης η εν γένει οικονομία,  εξασφαλίζοντας εκ νέου δημοσιονομικά μαξιλαράκια;

 “I am not sure”[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]