Φρενοκομείον «η ωραία Ελλάς»

Δεν ξέρω αν πάσχετε από εγκληματοφοβία ή αν γνωρίζετε το ακριβές σκορ από το «σημάδι» των ανθρώπων της νύχτας, το μόνο σίγουρο είναι πως σε αυτή τη χώρα-χαβαλέ που ζούμε, δε θα πλήξουμε ποτέ. Δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος φταίχτης, οι κυριότεροι είμαστε εμείς και οι επιλογές μας. Από τον τρόπο που ζούμε μέχρι και το τι ψηφίζουμε, με όλα αυτά τα ωραία hash tags, του διαδικτύου.

Για τη Δήμητρα

Όχι κυρίες και κύριοι μου, δεν αποτύχαμε ως κοινωνία με το εργασιακό, το προσφυγικό και όλα τα άλλα. Πρώτα απ’ όλα αποτύχαμε γιατί δεν αφήσαμε ως κράτος, άτομα όπως η Δήμητρα της Λέσβου, να ζήσουν όπως ήθελαν και αυτό είναι μια παταγώδης αποτυχία. Κυρίως γιατί όταν διαγνώστηκε η πραγματική της ταυτότητα, δεν υπήρξε πρόβλεψη από κανέναν να απελευθερωθεί από τα δεσμά της. Καλό θα είναι πριν δείξουμε σε κάποιον τον αποτροπιασμό μας, να ξέρουμε και την ιστορία που σέρνει πίσω του.

Εξοργιστική σε αυτή την περίπτωση, είναι η στάση της Πολιτείας αλλά και της κλειστής κοινωνίας. Δίκαιη η αγανάκτηση του κ. Γεράσιμου Κουρουκλή από τη Γραμή Ζωής για το θέμα, μιας και οι εθελοντές σε υπηρεσίες όπως το Silver Alert, παλεύουν την κάθε περίπτωση ξεχωριστά και με ίδια μέσα.

Σπουδαία και καινοτόμα όλα αυτά που έρχονται, ωστόσο πέρα και από την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, και όλους αυτούς τους νεωτερισμούς, η κυβέρνηση οφείλει να δείχνει πρόληψη για βασικά ζητήματα. Και να μην αρκείται σε δήθεν θριαμβολογίες, που θυμίζουν, τα κακέκτυπα της εποχής Σημίτη. Μιας δημοκρατικής μεν εποχής, η οποία άφησε πολλά άσχημα κατάλοιπα για την πορεία μας ως χώρα στο σύνολο της.

Εγκληματοφοβία και εθνολαγνεία

Αν ένα πράγμα μάθαμε στη σχολή δημοσιογραφίας, είναι πως το κοινό ιντριγκάρεται από το τρίπτυχο «αίμα-στέμμα-σπέρμα»… Τρία συστατικά που προφέρονται αφειδώς -ιδίως το τελευταίο διάστημα- από τα μέσα μαζικής «εξημέρωσης», που θα έλεγε και ο Τζιμάκος. Όταν λοιπόν ανεβαίνουμε στο βήμα της Βουλής, ως εξωκοινοβουλευτικοί παράγοντες-υπουργοί, ας αφήσουμε στην άκρη την ανούσια φλυαρία περί μη εγκληματικότητας, γιατί το μέγεθος της αποτυχίας μπορεί να μας ξεπεράσει.

Η αστυνομία στα Πανεπιστήμια, θα δώσει λύση ας πούμε στους πυροβολισμούς και τα συνεχόμενα εγκλήματα; Ή αντίθετα, θα δημιουργήσει αντίρροπες καταστάσεις που εντέλει θα κάνει τους πολίτες να αισθάνονται πως το ίδιο το κράτος λειτουργεί εναντίον τους;

Η απάντηση είναι πως όποιος υπουργός δεν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα, κάνουμε έναν ανασχηματισμό και τον αλλάζουμε. Ιδίως αυτούς που έχουν αποφασίσει να παίζουν  ΠΡΟ-ΠΟ με τον πόνο και την πλάτη μας. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν η ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ότι «η Ελλάς είναι ένα απέραντο φρενοκομείο» δεν πρόκειται ποτέ να χάσει τη διαχρονικότητά της. Το επόμενο διάστημα αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί πλησιάζει η ώρα για ψήφιση των συμφωνιών με τη «γείτονα χώρα», όπως την ονομάζουν οι κυβερντητικοί παράγοντες. Εδώ λοιπόν έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε επιτέλους τον αντίκτυπο των συλλαλητηρίων και του «παραιτηθείτε» από πλευράς της τότε αντιπολίτευσης.

Δια τους αρνητές

Πάμε τώρα και στα δικά μας, με πρόθεση να δικαιολογηθεί η απουσία εβδομάδων. Ωστόσο άτιμο πράγμα αυτός ο ιός, που είτε μας τον φόρτωσαν, είτε ήταν δια να εσκύψει αίφνης, πάνω από τα κεφάλια μας. Μπόλικη ζαλάδα, πυρετός, απώλεια γεύσης και όσφρησης, είναι μερικά από τα συμπτώματα του ιού, που ναι, υπάρχει. Το μήνυμα σε αυτή την περίπτωση είναι ένα: δεν υπάρχει τίποτα που δεν αντιμετωπίζεται, αρκεί να αγαπάμε και να φροντίζουμε τον εαυτό μας, από εκεί ξεκινάνε και τελειώνουν όλα, η αντιμετώπιση της οποιασδήποτε ασθένειας ή πανδημίας.

Για το τέλος

Η επιστροφή έγινε σε αυτόν τον τόνο, για να δώσουμε και έναν τόνο εύθυμο σε αυτή τη μισότρελη πραγματικότητα που ζούμε. Μια πραγματικότητα η οποία μας κλείνει στον εαυτό μας, ωστόσο είναι και τέτοια που δεν μας επιτρέπει να μη συνεχίσουμε τη μάχη. Τη μάχη στην καθημερινότητα, για την επιβίωση μας, όσο παράξενο και αν ακούγεται αυτό για κάποιους στο 2021, την εποχή της εξέλιξης και της προόδου. Μακριά από τους Άρηδες του μικροφώνου και της πένας, που θέλουν να καταργηθεί η απεργία, ένα από τα συνταγματικά και θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων, απανταχού της γης. Να μη γίνουμε ποτέ σαν τους Άρηδες αυτού του κόσμου. Είναι πολλοί και ανίκητοι, όπως και η γνωστότερη ελληνική λέξη-ιδιότητα στον παγκόσμιο γλωσσικό χάρτη και όχι μόνο…