Η τραγωδία του θανάτου ενός παιδιού μετατρέπεται σε αντικείμενο ανάλυσης από δημοσιογράφους χωρίς δεοντολογία, πολίτες χωρίς αυτογνωσία, αναγνώστες χωρίς ενσυναίσθηση,στην εποχή όπου η γνώμη προηγείται της σκέψης, όπου η ανθρώπινη απώλεια μεταφράζεται σε τίτλο, σε hashtag, σε «περίπτωση».Η είδηση δεν προλαβαίνει να γραφτεί και ήδη έχει γίνει θέαμα, κρίση, σχόλιο.
Μήπως τελικά η κοινή γνώμη παρά έχει γίνει «κοινή»;
Χάθηκε μια κοπέλα δεκαέξι ετών και βγήκαν από παντού κάτι δάχτυλα ΝΑΑΑΑΑ απλωμένα, χωρίς αιδώ και ενσυναίσθηση.
Όλοι οι τέλειοι και οι αναμάρτητοι για μία ακόμα φορά απέκτησαν γνώμη για την οικογένεια «του άλλου».
Δε θα αναλύσω τη μικροπρέπειά τους, ούτε το πώς ξαφνικά παρουσιάζονται ένθεν κι ένθεν ως οσίες παρθένες και άβγαλτοι ξερόλες.
Γίνανε όλοι νομικοί, κοινωνικοί λειτουργοί, γιατροί, ειδικοί επί παντός επιστητού.
Θα σταθώ μόνο σε ένα πράγμα ότι, ουδεμία προστασία παρέχεται στα προσωπικά δεδομένα ενός δεκαεξάχρονου κοριτσιού, ούτε στην οικογένειά του. Καμία προφύλξη και παρατηρείται έντονα το φαινόμενο της διαπόμπευσης του νεκρού.
Χρησιμοποιούν τη γνώμη τους πάνω στο πτώμα ενός παιδιού, χωρίς σεβασμό ούτε στο πένθος των γονιών του, ούτε στην τιμή της ίδιας.
Πάνω σε μια φωτογραφία του νεκρού κοριτσιού, φτύνουν το δηλητήριο της δήθεν ανωτερότητάς τους. Δεν έχουν καμία ντροπή πράττοντας body shaming, σχολιάζοντας το ντύσιμό της, βγάζοντας αυθαίρετα συμπεράσματα για τη ζωή του. Αναρτήσεις και άρθρα επί άρθρων να αφήνουν υπονοούμενα για το τι ήπιε, τι έκανε, τι δουλειά είχε σε μπαρ. Κι ένα γενικό τσουβάλιασμα σε όλους τους γονείς, ότι πλέον δεν έχουν όρια στα παιδιά τους. Και μιλάνε ποιοι; Αυτοί που στα νιάτα τους έκαναν τα αίσχη και τα έκρυβαν με μαεστρία κάτω από το χαλί. Αυτοί που πίνουν σα νερόφιδα και μετά οδηγούν. Και όλα αυτά στην εικόνα του ΝΕΚΡΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ και πολλώ μάλλον, όταν η ιατροδικαστική έκθεση έδειξε ότι δεν βρέθηκε ούτε αλκοόλ, ούτε ναρκωτικά.
Η αιτία θανάτου βάσει το ιατρικό ανακοινωθέν ήταν πνευμονική εμβολή (φυσικά αίτια) και δε βρήκα κάπου αναφορές, αν έγιναν οι κατάλληλες ιατρικές παρεμβάσεις, όπως η χορήγηση αντιθρομβωτικών. Πνευμονική εμβολή μπορεί να πάθει οποιοσδήποτε, ακόμη κι ένα νέο κορίτσι, ιδίως αν υπάρχουν κάποια παραπάνω κιλά ή άλλοι αστάθμητοι παράγοντες.
Οι φίλοι της ενημέρωσαν άμεσα τον πατέρα της, κι αυτό από μόνο του δείχνει ότι δεν ήταν παρατημένο παιδί.
Παρά ταύτα, η ανακοίνωση της αστυνομίας φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με το πρωτόκολλο που ισχυρίζεται το νοσοκομείο ότι ακολούθησε. Πολλές αοριστίες με χορηγό ένα διαδίκτυο χωρίς όρια και σε αναμονή οι γονείς που πενθούν το παιδί τους. Το μυστήριο δε βρίσκεται στο πού γύρναγε η έφηβη, αλλά τι ενέργειες γίνανε από τους διασώστες και μετά από τους γιατρούς. Δεν είναι λίγες οι φορές που ερχόμαστε αντιμέτωποι με ειδικούς που, αντί να ψάχνουν τα αίτια, λειτουργούν με βάση τη μικροαστική αντίληψη της κακοήθους κοινής γνώμης. «Μία ακόμη έφηβη που τα ήπιε» κι όμως, δεν τα ήπιε.
Ας σταματήσουμε επιτέλους να βαυκαλιζόμαστε στο όνομα κάθε νεκρού παιδιού.
Η αξιοπρέπεια δε μετριέται με “likes”, ούτε με ποιος θα φωνάξει πιο δυνατά.
Αν για κάτι έπρεπε όλοι να φωνάζουν δεν είναι γιατί διασκέδαζε ένα έφηβο κορίτσι, ούτε για το πώς ντυνόταν αλλά για το ότι, ανεξαρτήτως από το παιδί, ένα κλαμπ πρόσφερε αλκοολ σε ανήλικους, ένα κλαμπ που παραμένει σε λειτουργία «άραγε ο νόμος συνεχίζει να εφαρμόζεται επιλεκτικά;».
Leave a comment